I have been wanting a paddock stand for years and I have not a good reason for not getting one sooner. It so easy now to do routine work, ie lubricating the chain. And yes, you can lift the bike by yourself.

Χρόνια έλεγα ότι θα αγοράσω ένα αναβατόριο και δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος που δεν το είχα κάνει τόσο καιρό. Είναι πλέον πολύ πιο εύκολο να κάνεις δουλειές όπως το καθάρισμα και το λάδωμα της αλυσίδας. Και ναι, δεν χρειάζεσαι να σου κρατάει κάποιος άλλος τη μοτοσυκλέτα για να τη σηκώσεις.

Why his mischievous excellence is not pictured in his own Log? The last time I rode in the Parnitha Mountain on my Super Duke I thought that the Countess (our Vespa GTV) would be a more appropriate choice for the ride. So when a coffee with a friend was scheduled for an early Sunday morning, I grabbed the Vespa keys. The ride was through the Parnitha's forest to the seaside in Oropos. A Piaggio Group ride since my friend was on an Aprilia RS4.
So was I right about choosing the Vespa? Yes and no. It was great to have the peace of mind to enjoy the forest smell, but the downward part of the course was not so pleasant, since the front suspension did not offer the confidence I would like it to.
For the early Sunday morning coffee that followed, the Aprilia RS4 was accompanied by my Super Duke. A relaxing ride through the Attica's vineyards, a short blast from Anavissos to Sounio and a hot coffee beside the sailboats moored "the Meditteranen way" in Lavrio. And all this while sipping fuel with a rate of 7,2lt/100km. This is quite low if you consider that this grows to 9+lt/100km while commuting to work.
Wouldn't it be nice to have a Duke easy enough through the urban traffic, perky enough to enjoy in the mountain rides while keeping the associated costs low? You know, there is. But more on the upcoming Dukes on my following posts.

Γιατί δεν απεικονίζεται ο Αυγοδάρτης των Πόλεων σε φωτογραφία στο ίδιο του το ημερολόγιο; Την προηγούμενη φορά που βγήκα για βόλτα στην Πάρνηθα με το Super Duke μου, σκέφτηκα ότι η Κοντέσα (Vespa GTV) θα ήταν καταλληλοτερη επιλογή. Όταν λοιπόν κανονίστηκε καφές για ένα Κυριακάτικο πρωϊνό, πήρα τα κελιδιά της βέσπας. Θα διασχίζαμε το δάσος της Πάρνηθας για να πιούμε καφέ στο λιμανάκι του Ωρωπού, σε μια εξόρμηση του Piaggio Group μιας και ο φίλος μου καβαλούσε μια Aprilia RS4.
Ήταν λοιπόν η κρίση μου σωστή; Ναι και όχι. Ήταν απολαυστικό να είσαι σε μια πνευματική κατάσταση που να επιτρέπει την ευχαρίστηση ακόμη και από τις μυρωδιές του δάσους, αλλά στα κατηφορικά κομμάτια της διαδρομής θα προτιμούσα κάτι με ένα μπροστινό που θα ενέπνεε περισσότερη σιγουριά.
Για τον επόμενο κυριακάτικο καφέ λοιπόν, η Aprilia RS4 συνοδεύονταν από το Super Duke μου, σε μια χαλαρωτική διαδρομή ανάμεσα στους αττικούς αμπελώνες. Διαδρομή η οποία είχε και το ενθουσιώδες της τμήμα πέριξ του Σουνίου, για να καταλήξει στο λιμάνι του Λαυρίου για καφεδάκι δίπλα στα ιστιοπλοϊκά. Το εντυπωσιακό ήταν η κατανάλωση καυσίμου στη βόλτα αυτή η οποία ήταν 7,2lt/100km, τιμή πολύ χαμηλή αν συγκριθεί με το 9+lt/100km στη διαδρομή προς και από τη δουλειά.
Δεν θα ήταν ωραία λοιπόν να υπήρχε ένα Duke εύκολο στην πόλη και την καθημερινότητα, ενθουσιώδες τα Σαββατοκύριακα και με μικρές οικονομικές απαιτήσεις; Από ό,τι φαίνεται μάλλον υπάρχει, αλλά περισσότερες πληροφορίες για τα επερχόμενα μέλη της οικογένειας θα ακολουθήσουν στις επόμενες αναρτήσεις.

(text in english follows the photo)

"Αφού στάζει/καίει λάδι, μάλλον θα έχει.." λέει ένας φίλος και μέχρι στιγμής δεν έχω βρει επιχείρημα να τον αντικρούσω γιατί, μεταξύ μας, κοιμάμαι πιο ήσυχος έτσι. Το μόνο που έχω να κάνω είναι να συμπληρώνω αραιά και που.
Την τελευταία φορά που συμπλήρωσα, από λάθος υπολογισμό έριξα 50ml παραπάνω. Αρχικά σκέφτηκα να μην ασχοληθώ, αφού η υποπίεση που δημιουργείται από την υψηλή συμπίεση όταν το γκάζι είναι κλειστό, θα οδηγούσε την επιπλέον ποσότητα στο να καεί. Μιας και κατάλαβα το λάθος όμως πριν ξαναβάλω το πλαϊνό πλαστικό που καλύπτει το ψυγείο και τη λαδιέρα, ήταν κρίμα να μην προσπαθήσω να το αφαιρέσω.
Αρχικά δοκίμασα με μια σύριγγα χωρίς μεγάλη επιτυχία. Επόμενη σκέψη ήταν να ενώσω 2-3 καλαμάκια και να το ρουφήξω. Φοβήθηκα όμως μήπως δεν προλάβω να σταματήσω πριν το λάδι φτάσει στο στόμα. Επίσης για 50ml θα χρειαζόταν να κάνω τη διαδικασία περισσότερες από μια φορές.
Κάπως έτσι οδηγήθηκα στη λύση της φωτογραφίας. Μια συσκευή υποπίεσης φτιαγμένη από 4 καλαμάκια, ένα πλαστικό μπουκάλι του μισού λίτρου και ζεστή σιλικόνη. Σημείωσα τη στάθμη των 50ml στο μπουκάλι και φρόντισα το καλαμάκι που θα ρουφούσα να είναι ψηλότερα από αυτή. Έτσι μεν δεν υπήρχε κίνδυνος να καταπιώ λάδι, δεν προτείνω όμως τη συγκεκριμένη λύση, γιατί ακόμη και έτσι λίγοι ατμοί λαδιού έφτασαν στο στόμα μου.



A friend of mine says that "if it drips/burns oil, tham must mean that there is oil in there". I do not have an argument for his case, yet, but to be honest it is easier not to. All I have to do is to top it up when/if it is needed.
The last time I did this I miscalculated and added an extra 50ml of oil. I could leave it in there and rely to the combination of high compression/closed throttle to suck it and burn it, but since I found out my mistake before refitting the side panel, I decided to do something about it.
At first I tried using a syringe, I was not successful though. Then I thought of connecting 3-4 straws to make a long tube and suck the oil, but it could end up in my mouth and I would have to try more than once in order to suck 50ml.
Then I came up with the suction apparatus you see in the photo. It is made from a 500ml bottle, 4 straws and hot glue. I marked the level for the 50ml in the bottle and I placed the straw for my mouth higher than this. In this way the oil would not be able to reach me. I do not reccomend this solution though, since some oil fumes did make it to my mouth.

(text in english follows the photo)

Χρησιμοποιώ μια παλαιότερη φωτογραφία γιατί δεν έχω σκοπό να γκρινιάξω. Η άνοιξη ήρθε και ελπίζω σε ευχάριστες μόνο καταχωρήσεις στο ημερολόγιο του Αυγοδάρτη.
Αυτή τη φορά οι σταγόνες είχαν ενωθεί σχηματίζοντας μια λιμνούλα. Επισκέφθηκα το αγαπημένο μου συνεργείο και ο υπαίτος εντοπίστηκε: το λαστιχάκι (O-ring) του αισθητήρα θέσεως των ταχυτήτων.



I am using an older photo because I do not intend to make a fuss about it. Spring is here and I hope to happier entries in the Urban Growlerilla's Log.
So this time the drops were forming a small pool. I went to the shop and the leak was from the o-ring in the gear position sensor.

(text in english follows the photo)

Στην άκρη του δρόμου για την ακρίβεια, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ιστορία τελείωσε αισίως πριν λίγες ημέρες αλλά τα προβλήματα ξεκίνησαν το καλοκαίρι. Είχα παρκάρει τον πολυαγαπημένο μου Αυγοδάρτη των Πόλεων από το πρωΐ στον ήλιο και όταν προσπάθησα να τον βάλω μπροστά το απόγευμα δεν συνεργάστηκε. Ευτυχώς το μετρό ήταν κοντά και γύρισα στο σπίτι για να πάρω την Κοντέσα και τα εργαλεία. Μετά από δυο ώρες ήμουν πίσω για να αφαιρέσω την μπαταρία, με σκοπό να επιστρέψω με την Κοντέσα, να την φορτίσω (ανοίγει τη μεγάλη τσάντα βγάζει το μικρό τσαντάκι) και με την μπαταρία φορτισμένη να επανέλθω με το μετρό. Πριν αρχίσω να ξηλώνω (η μπαταρία είναι κρυμένη στην καρίνα) προσπάθησα να βάλω μπροστά και ω, πήρε! Τα δρομολόγια δεν τα γλίτωσα, ούτε και τις έννοιες. Εφταιγε όντως κάτι και αν ναι, είχε σχέση με τη θέση του ήλιου;
Οι ενοχλήσεις εκδηλώνονταν στη συνέχεια με περιστασιακό άναμμα της ένδειξης του ψεκασμού, την εξάντληση της μπαταρίας (σε σημείο να μην μπορεί να φόρτιστεί) και την εξάντληση της νέας μπαταρίας εν κινήσει. Εκεί τραβήχτηκε η φωτογραφία, περιμένοντας την οδική βοήθεια.
Υπαίτιος ο ανορθωτής, η μπαταρία φορτίστηκε και μιας και πλησίαζε και το σέρβις, έγινε και αυτό. Ο Αυγοδάρτης έτοιμος και οι δρόμοι χιονισμένοι.



On the roadside waiting for a ride in the repair shop, but first things first. The story had a happy ending a few days ago but it started in summer. The bike wouldn't start after being parked in the sun, but it did after sitting a couple of hours in the shade. Strange.
Strange things continued with the FI light on briefly with no apparent reason and then with a dead battery. A beyond repair dead battery. The new battery was dead also while riding. That is when I took the photo.
The problem was the bad voltage regulator. I have the new part number now (I suppose I had the discontinued one, I forgot to ask) and a serviced bike. A reasonably good weather and I am out again.

(text in english follows the photo)

Προκαλεί συγκινήσεις ο Αυγοδάρτης των Πόλεων εκτός του αστικού περιβάλλοντος; Ασφαλώς! Μια ορεινή διαδρομή με αξιοπρεπές οδόστρωμα και επαρκές πλάτος είναι ότι χρειάζεται για να σου γεμίσει τις μπαταρίες. Αν μπορείς να πας και να γυρίσεις με ένα ντεπόζιτο -με τη μικρή αυτονομία της αυτού εξοχώτητος του- έχεις και μια έννοια λιγότερη. Με τον Υμηττό, την Πεντέλη και την Πάρνηθα να αγκαλιάζουν την πόλη οι πιθανότητες είναι με το μέρος μου. Εφόσον ο Υμηττός φιλοξενεί το Ring και η γνωστή διαδρομή της Πεντέλης είναι σχετικά κοντά, σειρά είχε η Πάρνηθα.
Μια φθινοπωρινή, αλλά ηλιόλουστη Κυριακή αποφάσισα να δοκιμάσω τη διαδρομή προς τον Άγιο Μερκούριο, η οποία είναι και ειδική διαδρομή του Αττικού Ράλλυ. Την οποία οπωσδήποτε πρέπει να παρακολουθήσω αφού η διαδρομή είναι τόσο στενή που δεν το χωράει ο νους μου να οδηγεί κανείς εκεί γρήγορα. Η κοντέσα θα ήταν καταλληλότερη επιλογή για τη διαδρομή για μια σειρά από λόγους. Θα ήταν στο στοιχείο της στο μποτιλιάρισμα που προκαλούσαν τα κομβόι προς τα κτήματα που διατίθενται για εκδηλώσεις και έχουν περικυκλώσει το αεροδρόμιο του Τατοΐου. Ο χαλαρός της ρυθμός θα μου επέτρεπε να ευχαριστηθώ περισσότερο το πυκνό δάσος. Τέλος θα ταίριαζε περισσότερο με τα κλασσικά αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες που συνάντησα να βολτάρουν στο δάσος.
Η ευχάριστη έκπληξη ήταν ο αριθμός των ποδηλάτων που συνάντησα, ενώ σχεδόν τα μισά από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα είχαν σχάρες για ποδήλατα! Χμμμ, και τα ποδήλατα δυο ρόδες έχουν..



Is the Urban Growlerilla any good beyond the city limits? Of course it is! A mountain ride in a road with decent surface and wide enough, is everything needed to recharge the rider's batteries. And if you can ride to and back in one tank, it is one less worry (his excellence the Super Duke is always octane-thirsty). Since Imittos, Penteli and Parnitha are three mountains hugging the city, chances for a great ride are on my side. Imittos has its Ring, the popular course in Penteli is close by, so it was Parnitha's turn.
In an autumn, but sunbathed, Sunday noon I decided to ride to Aghios Merkourios, which is one of the special stages of the Attikon Rally. I really have to watch the cars racing there because the road is so narrow I cannot imagine it being driven in speed. Countess GTV would be a more appropriate choice for a number of reasons. It would be easier in the traffic (it was Sunday so many had the idea to spend it on the mountain) and being a cool and relaxing ride it would be easier for me to enjoy the forest, too. Also it would fit nicely with the classic cars and bikes I met.
Another pleasant surprise was the number of bicycles I met. Imagine that almost half of the parked cars had bicycle racks on. And you know what, bicycles have two wheels, too.

(text in english follows the photo)

Μετά από περίπου 13.000 χιλιόμετρα περιαστικής φρενίτιδας η ώρα να αλλαχτούν τα Pirelli Diablo αρχικής τοποθέτησης είχε περάσει προ πολλού. Τρία ελαστικά με απασχόλησαν ως πιθανές επιλογές. Η πρώτη ήταν τα ίδια ελαστικά, τα Pirelli Diablo, τα οποία μιας και και έχει ξεκινήσει η διάθεση των Diablo Rosso II,μάλλον επίκειται η απόσυρση τους από τον κατάλογο της Pirelli, έχουν όμως πολύ καλή τιμή. Η άλλη πιθανή επιλογή ήταν τα Dunlop Sportsmart για τα οποία έχω διαβάσει τα καλύτερα στο Bike και η τρίτη τα Metzeler Sportec M5.
Διάλεξα τα Μ5 για δυο λόγους, έναν ουσιώδη και έναν ενθουσιώδη. Τα ελαστικά αυτά έχουν μια διαφορετική φιλοσοφία κατασκευής. Αντί να έχουν διπλή γόμμα η κατασκευή του σκελετού τους είναι τέτοια που τους επιτρέπει να έχουν πέντε συνολικα ζώνες(τριών ειδών) με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Έτσι στο κέντρο ο σκελετός είναι πιο σφιχτός με αποτέλεσμα καλύτερη σταθερότητα και μικρότερη φθορά, και καθώς προχωράμε προς τους ώμους ο σκελετός γίνεται πιο έυκαμπτος με αποτέλεσμα μεγαλύτερο σημείο επαφής με το οδόστρωμα, άρα καλύτερη πρόσφυση.
Ο άλλος λόγος είναι πως το σχέδιο των εγκοπών είναι το γράμμα π. Το πολλαπλασιάζεις με την διάμετρο του κύκλου και βρίσκεις την περίμετρο του.
Εντυπώσεις; Όχι ακόμη. Τώρα τα έβαλα.



After 13.000km of urban and suburban fun the time to change the OEM Pirelli Diablos had long passed. I decided to make a choice between three rubbers. One was to stick with the Diablos ZR. The Diablo Rosso II are on the market now , so the ZR have a tempting price. The other possible choice was the Dunlop Sportsmart. I read only good things about them on Bike magazine.
But my choice were the Metzeler Sportec M5 for two reasons. One that matters, and one that does not. Well these tires do not follow the dual compound trend. Instead they have five zones of tension for the carcass' belts (three kinds). So the center part of the tire offers stability and reduced wear, and as we move to the shoulders, bigger contact patch and better traction.
The other reason is that the tread pattern is the greek letter π(pi). It is the symbol for the number pi=3,14159.... Multiply by the diameter and the result is the circle's circumreference.
Impressions? None yet, they are brand new.

(text in English follows the photo)

Η λαιμαργία της αυτού εξοχότητος του για μπαταρίες, μου είναι πλέον γνωστή. Δυο μεγάλα πιστόνια και υψηλή συμπίεση δεν είναι συνταγή για μανιβέλα, ούτε καν για κατηφόρες. Μόλις λοιπόν η δεύτερη μπαταρία άρχισε να παρουσιάζει σημάδια δυσφορίας αποφάσισα να αγοράσω έναν φορτιστή-συντηρητή. Με τιμή 65 ευρώ και το εντυπωσιακό όνομα (Landport) Power Commander 900 οι προσδοκίες ήταν υψηλές. Και η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκε λιγότερη ώρα να φορτίσει τη μπαταρία από όση χρειάστηκα εγώ για να την αφαιρέσω.
Ας πάρουμε όμως τα πραγματα με τη σειρά. Ως πιστός του δόγματος R.T.F.M. (Read The F@<%ing Manual), μελέτησα, συγκέντρωσα τα εργαλεία που θα χρειαζόμουν και υγρα πανάκια. Βλέπεις η μπαταρία είναι στην καρίνα, η οποία ήταν στη διαδρομή του λαδιού για το έδαφος.
Φαντάσου λοιπόν την έκπληξη μου όταν μετά από τόση σχολαστικότητα η μπαταρία έμεινε στη θέση της, παρά το ότι είχα αποστηθίσει τις οδηγίες. Αιτία ήταν ένα επιπλέον δεματικό που είχε προσθέσει ο μάστορας στην πλεξούδα όταν άλλαξε τη μπαταρία. Ήταν δε μαύρο όπως και τα ΟΕΜ δεματικά της πλεξούδας. Μερακλής.
Από εκεί ανέλαβε το Power Commander 900, και μετά από 45 λεπτά έδειχνε ότι την είχε φορτίσει. Μου φάνηκε περίεργο, μέτρησα βολτάζ και φαινόταν εντάξει (αν και μάλλον θα έπρεπε να είναι συνδεδεμένη και να λειτουργεί ο κινητήρας για να είναι αξιόπιστη η μέτρηση).
Την σύνδεσα, πρόσθεσα ένα επιπλέον δεματικό καλωδίων και ήμουν έτοιμος. Εχουν περάσει δυο βδομάδες και η μπαταρία φαίνεται ΟΚ.



His royalty is well known to have an appetite for batteries. Two duke-sized pistons and high compression is not a recipe for kick-starters, not even for downhill start. So as soon as the second battery started showing its weakness I decided to buy a battery tender. 65 euros seemed a reasonable price for a device with the impressive name (Landport) Power Commander 900. Its performance was impressive, too, as it needed less time to charge the battery, than I needed to remove it.
But first things first. I strongly believe in the R.T.F.M. (Read The F@<%ing Manual) when I have to deal with any device. So I studied my lesson, I gathered the required tools and some wet napkins. You see the battery is in the lower cowl, so it was covered in oil.
Imagine my surprise when being so thorough was not enough to remove the battery. The cause of this was an extra zip-tie that my mechanic put when he changed the battery. It was also black and very OEM-looking. It took me some time to notice but it is good to know that he is paying attention even in little things like that.
From there after it was the Power Commander 900’s turn to be in .. charge, and after 45 minutes its indicator showed that the battery was fully charged. I was expecting it to take more time, so I took some readings with the multimeter and decided to remount it on the bike. Added the extra zip-tie, too. It has been two weeks know and everything seems OK.

(english text follows the photo)

Οι σταγόνες της ντροπής

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ότι είχε στάξει λάδι από την αυτού εξοχότητα του, και αυτός ήταν ο ένας λόγος που δεν ανησύχησα. Ο άλλος ήταν η βεβαιότητα μου για τον εντοπισμό του σημείου της διαρροής. Ο κινητήρας είχε “δουλευτεί”, υπήρχαν ίχνη λαδιού στο αριστερό καπάκι του, θεώρησα ότι η διαρροή προήλθε από το σωληνάκι που επιστρέφει τις αναθυμιάσεις στο φιλτροκούτι.
Μια Τρίτη απόγευμα λοιπόν -είμαι παραδοσιακός τύπος και η παράδοση λέει Κάθε Τρίτη Μάστορα, άντε και Τετάρτη- και ενώ έχω πάει να αλλάξω λάδια -κάθε 5000χλμ, παραδοσιακά συχνότερα από το προβλεπόμενο- λέω στο μάστορα για τη διαρροή. Αυτός φεύγει για λίγο και εμφανίζεται με ένα φακό στο ένα χέρι και ένα κλειδί στο άλλο (όχι γαλλικό). Υπαίτιος της διαρροής ήταν ο OIL-PRESSURE SWITCH LC8 (Ρ/Ν: 60038091100), ο οποίος βρίσκεται στην κεφαλή του μπροστινού κυλίνδρου. Στο σημείο εκείνο είναι σφιχτά τα πράγματα, γιαυτό και ο φακός. Σήμαινε επίσης ότι θα έπαιρνα τη μοτοσυκλέτα μου την επόμενη ημέρα. Και Τετάρτη στο Μάστορα λοιπόν. Έτσι, πήρα το κλειδί από το άλλο χέρι, ανέβηκα στο -τζιτζί- παπί που ευγενικά μου παραχώρησε ο μάστορας και στη διαδρομή για το σπίτι είχα την ευκαιρία να εκτιμήσω την ποιότητα κύλισης της Κοντέσας . Συγκριτικά τζιπί και βάλε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Στο επόμενο επεισόδιο: Προσέχουμε για να έχουμε και φορτίζουμε για να μη μείνουμε..



It was not the first time noticing oil drops on the garage floor below his excellence and this was one reason it did not worry me. The second reason was my certainty about the leak origin. Before parking the bike I had a proper “go” on it and there were oil traces on the left engine casing, so I assumed they came from the hose returning the oil vapor to the airbox.
Motorcycle humor has it that (in the hellenic language) KTM stands for Every Tuesday to Mechanic, so a Tuesday afternoon I went to the shop for an oil change -every 5000km, sooner than the manual's instructions- and have the leak checked. The mechanic listens and instead of replying he leaves and returns holding a torch and a key. My SD was leaking from the OIL-PRESSURE SWITCH LC8 (Ρ/Ν: 60038091100), which rests in the front cylinder's head. You can see much around there so that was the torch about. The key was about riding a moped home as I would get my bike the following day. It could be worse though, like picking it up on Thursday ..

The Classic Marathon of the previous Sunday was special because it marked 2500 years after the Marathon Battle and the delivery of the "Victory" message in the city of Athens. Two hours after the first had finished,in the 28th km (of 42) the road was full of runners.



So the next day , with the sun shining I decided to take the Urban Growlerilla (my beloved Super Duke) for a ride to the burial site of those who died fighting in the battle.


As a tribute to the runners' athletic spirit maybe I should have tried it on my bicycle.